Potkal'ın Sakladıkları

                 

 

 Bu hikayeyi anlatmam gerekiyor sanırsam. Kendini bulma yolunda saptığın    patikaları, kimsenin adını bile bilmediği heyecanları denediğini. Gezmekten hoşlanan biri olduğunu varsayalım, çılgın şeyler denediğini falan. Skydiving, paragliding gibi extrem sporlarından herhangi biri mesela. Bunların hepsi sensin unutma. Saçmalıyor olabilirim, bu taraflarını görmezden gelebilir misin? 

Dikkatsizlikle bir hata yaptın ve kontrolünü sağlayamayıp yüz bin bilinmeyenli bir denklemin içine düştün.Yani adavari bir yere. Ne yaparsın? Bu yanına alacağın üç şey zımbırtısını zaten geçiyorum. Gerçek bir yaşamın kurgusunu yapmak için geç kalınmış farzet. Hayatta da böyledir. Ani gelişen olaylar seni bir adaya sürüklüyor. Ve hadi burada yaşa bakalım diyor gibi. Korkma, bir tek sana değil bunu herkese yapıyor. Ama görebilen az. Nerede olduğunu görebilen... Issız adalar çoktur değil mi? Kendi ıssız adandan hiç yardım çığlığı attın mı? Evetleri duyar gibiyim. Benim de içime sığmaz, adama ağır gelen fısıltılarım oldu. Ve yeni bir serüven, belki de bir umut arayışına girdim. O yüzden burdayım. Küçük şişeler buldum ve her birine minik hikayeler yazıp denize bıraktım. Kimine göre yardım çağrısıydı kimine göre sadece dert yanma. Ama hepsinde aynı hikaye vardı. "Bu şişenin yazarı ilerdeki adada ve belki de onu derbeder bir halde bulacaksınız." Kime ulaştığını, ulaşacağını ve ulaşma ihtimalleri beni tüketse de buna değer. İçimdeki ses "Bu adayı terk et artık."diyor. Ben de ona şu cevabı veriyorum." Bir artı bir bazen iki değil üç eder hanımefendi." 

Yalnızlığım ve ben çoğu zaman üç ediyoruz. İnsan bu işte... Muhabbet isteyince yalnızlığınla bile kavga edesin geliyor. Cevap veriyor olmasa ona bu kadar sarmam herhalde değil mi?